^*ŝaŭm/o ^UV

Svarmo da veziketoj formiĝantaj el boligita aŭ forte kirlita fluaĵo: [ŝi] kovris la harojn kaj bruston per ŝaŭmo de la maro [1]; ondoj krispiĝis kaj montris sin en vesto el ŝaŭmo [2]; ŝvito kovris la homojn, ŝaŭmo la ĉevalojn [3]; mi kuŝiĝis en bankuvon plenan de ŝaŭmo [4]; ŝiaj brakoj ĝis la kubutoj […] estas kovritaj de la sapa ŝaŭmo ^Metrop ; la barbiro, prenis sian pladeton kaj sapon, ŝaŭmigis ĝin [5]; ankoraŭ troviĝas sanga ŝaŭmo en lia buŝo [6]; kovritaj, kvazaŭ prujne, per suker’-ŝaŭmetoj [7]; ŝaŭmo, kovrita de ĉokolado [8]; estingiloj […] ofte uzas toksajn kemiajn ŝaŭmojn [9]; subite li ekkrias, kaj [konvulsias] kun buŝa ŝaŭmo [10]; malaperos Samario kun sia reĝo, kiel ŝaŭmo sur la supraĵo de akvo [11]. dispersaĵoŝaŭmvino

(ntr)

1.

Formi ŝaŭmon el si: la vino ŝaŭmas, plena de aromaĵo [12]; maljuna biero ŝaŭmis en glasoj [13]; (figure) li ŝaŭmas (pro furiozo) kaj grincigas la dentojn [14]; la maro ŝaŭmis kaj ŝaŭmis de la senforta kolero ^FdO ; la potoj ŝaŭmis, ondiĝis, transbolis [15]; fulgokovrita poto ŝaŭmis kaj vaporis super la flamanta kenfajro [16]; (figure) [ili] trafe nomiĝas „ŝaŭmistoj“ (kp fanfaroni, pavi²), oni legas ekzemple, ke […] ni povis renkonti nur vic-konestablon […] kaj ĉefpromulgiston [17].

2.

Tre vigli, boli³: la vivĝojo ŝaŭmis en la templo de la dioj [18]; la fluo de homaj vivoj ŝaŭmas kaj bruas pli intense ol alie [19]; ekkriis Margarita aŭskultante la valson ŝaŭmi en la strateto [20]. energia, suka³