^*tomb/o ^PV

Fosaĵo en tero aŭ ŝtona monumento, kien oni metas mortinton: en la plej elektitaj niaj tomboj enterigu vian mortintinon [1]; la knabino ĉiutage iris al la tombo de la patrino kaj ploris [2]; ĉiujn tri, ĉar ili […] tiel amis unu la alian, oni metis en unu tombon [3]; ni iros en la tombon kun la konscio, ke nia afero ne mortos [4]; tie ĉi sin trovas la tomboj de miaj avoj kaj praavoj [5]; [iam] la frunto kovriĝos per tia tomba paleco ^Marta ; (figure) ploranta super la tomboj de siaj esperoj kaj amo ^Marta ; (figure) [ĉio ĉi] alproksimigas min per unu paŝo al la tombo [6]; stari per unu piedo en la tombo (riski tro) ^PrV ; atendis, meditis, ĝis en tombon englitis ^PrV . kripto

Loko destinita por enhavi plurajn aŭ multajn tombojn: oni ĵetis la cindron sur la tombejon de la simpla popolo [7]; li iris ankoraŭ sur la tombejon, al la tombo de sia patro, preĝis sian Patro nia'n [8]; tiuj geedzoj estis el la lastaj, kiujn oni enterigis sur la malnova monaĥeja tombejo [9]; la piramidoj formas nordan finon de la grandega tombejo [10]; „La Litomiŝla tombejo“ (romano de Karolo Piĉ) [11].

(tr)

Meti mortinton en tombon; sepulti: entombigita en bona maljuneco [12]; kiam Jesuo alvenis, li trovis lin jam kvar tagojn entombigita [13]; preĝejo, en kiu estas entombigita nia patrino [14]; (figure) ŝi mallevis la kapon sub la premo de amaso da rememoroj kaj entombigitaj esperoj [15].

Meto de mortinto en tombon: ŝi antaŭfaris la ŝmiron de mia korpo por la entombigo [16]; li decidis veni al ŝia entombigo [17].