1broĉ/o PV

broĉo

1.
Ornamaĵo por la brusto, fiksebla ĉe la vestaĵo per pinglo aŭ sendanĝera pinglo: unu desegnis modelojn de ĉenetoj, braceletoj, broĉoj, ringoj, kovriloj por poŝhorloĝoj kaj aliaj similaj multekostaj objektoj Marta ; la verda stelo estas la plej simpla Esperanto-simbolo komune uzata ekzemple kiel broĉo aŭ gluebla aŭtoŝildo [1]; la imperiestro sendis al Sarah Bernhardt broĉon kun ŝiaj inicialoj skribitaj en diamantoj [2]. VD:buko, fibulo, insigno, nomŝildo, agrafo1.a
2.
(malofte) =sendanĝera pinglo
angle:
1. brooch 2. safety pin
beloruse:
брошка
ĉine:
1. 飾針 [shìzhēn], 胸針 [xiōngzhēn]
france:
broche (épingle, bijou)
germane:
1. Brosche, Anstecknadel
hebree:
סיכת קישוט
hispane:
broche
hungare:
bross(tű)
indonezie:
bros
japane:
ブローチ
pole:
1. brosza, broszka 2. agrafka, zapinka
portugale:
broche
ruse:
брошь
slovake:
brošňa
ukraine:
брошка

administraj notoj