^*interpunkci/o ^UV

1.

Silenta skribosigno, kiu helpas al kompreno de skribaĵo per apartigo aŭ emfazo de vortoj kaj vortgrupoj: la reguloj pri la uzado de la interpunkcioj estas en nia lingvo pli-malpli tiaj samaj, kiel en ĉiuj aliaj lingvoj^LR ; sekve ĉiu povas uzadi en Esperanto la interpunkciojn tiel, kiel li uzas ilin en sia nacia lingvo^LR .

2.

Interpunkciaro, sistemo de la signoj, per kiuj oni apartigas frazojn aŭ la diversajn partojn de frazo: interpunkcio estas skribo de la silentoj en la parolado. apostrofo, citilo, demandosigno, dividstreko, dupunkto, haltostreko, komo, krampo³, krisigno, punkto, punktokomo, steleto, tripunkto

(tr)

Apartigi per interpunkciaj signoj la frazojn aŭ erojn de frazo: (figure) li detale klarigis kiel fariĝis la afero, dum Patro Manganella interpunkciis lian rakonton per serio da „Aj!“, „Uĉ!“, „C, c, c!“ [1].