¹refut/i ^PV

(tr)

Venke rebati opinion per trafaj argumentoj: en mia juĝa afero mi estas refutata [1]; mi certe ne povas refuti tion, kion vi diras pri vi mem ^Marta ; vi ĉiam volas refuti tion, kion vi ne povas klarigi [2]; tio, kion mi nun rakontos, refutas ĉi tiun supozon [3]; bona Esperantisto devas scii […] la atakojn de niaj kontraŭuloj kaj konkurantoj, por refuti ilin per trafaj argumentoj [4]; la juĝistoj tute seriozmiene priaŭskultis aron da atestantoj, sed tiuj refutis, ke la afero tiel estus okazinta [5]. dementi, frakasi^2.d, kontesti, malkonsenti², protesti³, pruvi

Ago refuti: laŭ la klasika retoriko, la parolado konsistas el ses fundamentaj partoj: enkonduko, anonco, ekspono, persvado, refuto, konkludo [6]; li estas tiel serene fida pri sia pravo, ke la eblo de kia ajn refuto fare de Antonio tute ne okupas lian menson [7]; ĉi tiun akuzon mi jam absolute ne povis lasi sen refuto [8].

Kiun oni ne sukcesas refuti, plene demonstra, plene pruva: la nerefuteblaj leĝoj de la logiko [9]; ni kunvenis hodiaŭ, por montri al la mondo, per faktoj nerefuteblaj, tion, kion la mondo ĝis nun ne volis kredi [10]; mi posedas preskaŭ nerefuteblan pruvon [11]; teorie via rezono estas nerefutebla, sed en praktikado […] [12].