tribunus/o PIV1

tribunuso

HIS
1.
En Romio, oficisto elektita de la plebo, por defendi ties rajtojn kontraŭ la senato kaj la konsuloj (pleba, popola tribunuso): (figure) krom popola „tribunuso“ li (Majakovskij) estis ankaŭ homo, ema al kompato por la malfeliĉuloj [1].
2.
Romia oficiro: la tribunuso de la kohorto [2].
1. Estelo: V. Majakovskij: Per voco plena (Recenzo), Literatura Mondo, 1931:7
2. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, ĉap. 2a
beloruse:
трыбун
france:
tribun
pole:
trybun (ludowy)
ruse:
трибун
ukraine:
трибун

administraj notoj