tribunus/o PIV1
tribunuso
- 1.
- En Romio, oficisto elektita de la plebo, por defendi ties rajtojn kontraŭ la senato kaj la konsuloj (pleba, popola tribunuso): (figure) krom popola „tribunuso“ li (Majakovskij) estis ankaŭ homo, ema al kompato por la malfeliĉuloj [1].
- 2.
- Romia oficiro: la tribunuso de la kohorto [2].
1.
Estelo: V. Majakovskij: Per voco plena (Recenzo), Literatura Mondo,
1931:7
2. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, ĉap. 2a
2. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, ĉap. 2a
- beloruse:
- трыбун
- france:
- tribun
- pole:
- trybun (ludowy)
- ruse:
- трибун
- ukraine:
- трибун