²tiar/o ^JED

tiaro

1.: Alta ĉapo, kiun antikvaj militistoj, pastroj kaj reĝoj portis en solenaj okazoj: mi demandas vian ekscelencon, trankvile ripetis la faraono, je kia rajto sur via tiaro estas la reĝa serpento [1]? li tiam metas tiajn fervoron kaj amon al mono sur la tronon en sia koro kaj faras ĝin la granda reĝo en si kun tiaroj kaj kolumoj kaj zonita per persstila glavo [2]. kalpako
2.: Ceremonia kapvesto kiun la papoj² de Romo portadis de 14ª jc ĝis 1965, konsistanta el tri stakigitaj kronoj, kruco, kaj du pendaj rubandoj: Jam sataj de mensogoj kaj eraroj De papo, episkopo kaj levido, La homoj ne atentis pri tiaroj Kaj turnis sin al pli kristana fido [3]; (figure) el la ondoj, fiŝo kara, venu al la bordo mara, Ilzo min ĉi tien sendas, la tiaron (t.e. papecon) de vi mendas [4]; mitro, cidaro.

Papa tiaro
PD [5]

1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 3, Ĉapitro I
2. Platono, tr. D. Broadribb: La Respubliko, Parto 8ª.
3. Geraldo MATTOS: Sangaj epokoj, la nica literatura revuo, 1/5
4. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, Fiŝkaptisto kaj lia edzino
5. Meyers Konversations-Lexikon, 4a eldono, 1888–1890: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Tiara.png

~o: Mankas verkindiko en fonto.