²ĉar/o ^PV

Rada veturilo sen motoro.

a)

Ŝarĝveturilo: jungi sian ĉaron [1]; li ŝarĝis ĉaron per ligno, jungis du bovojn kaj veturis en la urbon [2]; la reto ja apenaŭ estis ĵetita en la akvon, oni jam tiradis plenajn ĉarojn da haringoj sur la teron [3]; malnova ĉaro, kiun mi eltrovis antaŭ kelkaj tagoj en kaleŝejo ^KPr ; dum mi gapadas, aŭtoj, ĉaroj, ŝarĝveturiloj, bicikloj kaj zorgoŝarĝitaj homoj kuras preter mi ^LGA .

b)

Solena radveturilo: funebra ĉaro; post la kaleŝoj de invititoj aperis la grandfesta ĉaro de Prelongoj ^KPr ; mi havas ordonon peti vin veni en la reĝan palacon, reĝa ĉaro atendas nin apud la pordego ^Iŝtar ; la fajra ĉaro de Apollon ripoziras vespere ne al la akvo de la Okeanos sed al la vinkeloj ^SatirRak .

c)

Batalĉaro: la ĉevaloj de Faraono kun liaj ĉaroj kaj rajdantoj eniĝis en la maron [4]; li […] ekmirus, se iu ajn malamiko ne forkurus, vidante liajn galopantajn ĉevalojn, sur la ĉaro de l’ faraono staras la dioj mem por ŝirmi lin per ŝildo kaj trapiki la malamikojn [5].

homo enirinte en la piramidon en handikapula ĉaro foriras proprapiede [6]. kaleŝo, postveturilo, vagono

1.

Malgranda ĉaro, kiun homo povas puŝi aŭ tiri: ĉareto, kies rado rompiĝis ^VRA ; ĉareto antaŭeniris en la ĉambron, alportante ĉiujn elementojn de bongusta vespermanĝo (vd servoĉareto) ^KPr ; [en] la superbazaro, kie multaj homoj – ĉefe virinoj – puŝadis sian ĉareton de sekcio al sekcio (vd aĉetĉareto) ^ChV .

2.

Movebla parto de skribmaŝino, konsistanta ĉefe el kaŭĉuka cilindro, ĉirkaŭ kiu volviĝas la papero, kaj el la ĝin portanta ĉasio.

Veturigisto de ĉaro: la ĉaro, portanta la ĉariston, la oficiston kaj Omaron, daŭrigis la vojiron [7]; la kuzo de mia patrino estis la batalĉaristo de Katumandos [8].

Nord-hemisfera stelfiguro (Auriga). Koĉero

Ĉareto disponigata en grandaj vendejoj por koleko de aĉetaĵoj: kiujn kvin aĵojn vi metus en vian aĉetĉareton [10]? li ekiras, puŝante aĉetĉareton laŭlonge de la stratoj, li plenigas ĝin per boteloj por reciklado [11]. rulkorbo

Antikva durada veturilo por kurludoj, bataloj, en kiu oni ĉiam staris; ĉaro^1.c: la militistoj de nia popolo estis famaj pro sia lerteco per la batalĉaro, kaj ili scipovis plenumi tiajn manovrojn, kiel marŝi laŭ la timono de la ĉaro dum la ĉevaloj galopis je plena impeto [12]; la militinĝeniero de nia batalĉara brigado ^SatirRak ; al mi trupojn kaj batalĉaristojn nur malmultanombre li donis [13].

Ĉareto en kiu povas kuŝi bebo, ordinare sub ŝirmo de refaldebla tegmento: Muzeta […] puŝas antaŭen duoblan beboĉareton kun dormantaj ĝemelaj beboj [14]; aperis en tri kvartalo-oficejoj patrinoj kun beboĉaretoj [15].

Ĉaro tiarata de unu aŭ pluraj ĉevaloj: ekskurso per ĉevalĉaro [16]; ŝi transportas siajn verkojn ĝis la aŭtobus-stacio per ĉevalĉaro [17]. batalĉaro, kaleŝo

Ĉareto en kiu povas kuŝi aŭ sidi infano, kiun oni tiurimede transportas: ŝi promenas, puŝante sian infanĉareton sur la trotuaro [18]; Lotinjo ĉiam estis kun infanĉareto, la bebo nomiĝis Felikso (do beboĉareto) [19].

Malalta ĉareto alkroĉita ĉe la flanko de motorciklo por ensido de unu homo: Helmut veturis la unua, en kromĉaro de motociklo [20]; al motorcikla kromĉaro oni fiksas ladan keston kun grandaj fenestroj, multe pli ampleksan ol la kutima seĝo por iel kaŭranta krompasaĝero [21].

Ĉareto kiun oni mane tiras per timoneto: mi ekvidis man-ĉareton, ŝovatan de viro kaj sur kiu kuŝis vira kadavro ^VaK ; ni transportis niajn varojn kaj rekvizitojn al stacidomo per […] pruntita manĉareto ^KrM .

Ĉareto por portado de pakaĵoj, valizoj aŭ aliaj pezaĵoj, precipe uzata en stacio, haveno...: ŝi estas transportata […] per malalta pakaĵoĉareto [22].

Malgranda ĉareto, kiun oni puŝas aŭ tiras per du timonetoj, kaj kiu ruliĝas sur unu aŭ du radoj: la vilaĝano eĉ donacis al li ankoraŭ grandan puŝĉaron, por ke li povu forveturigi la monon kaj la keston [23]; knabineto […] alveturigis al la benko puŝĉareton kaj komencis plenigi ĝin per la sablo ^Metrop ; [la] pavimbatiloj […] staris meze de ŝoveliloj, mezuriloj kaj puŝĉaroj [24]; li tre rapide puŝis tra la strato ĉarumon, en kiu li portis grandan sakon ^MMa .

Ĉareto kun pletoj, per kiu oni proksimigas manĝaĵojn al la manĝantoj: ĉi tie trovis spacon klaplito por sunumi, ventumil-forma seĝo, servoĉareto [25].