^*marĉ/o ^PV

1.

Ŝlima terspaco kovrita de neprofunda senflua akvo; ŝlimejo: rano eĉ en palaco sopiras pri marĉo ^PrV ; pluvego marĉigis la vojojn.

2.

(figure) Malbona stato, el kiu oni malfacile povas eliri: putri, droni, en la marĉo de l' nesciado, de l' mizero; fali en la marĉon de superstiĉoj.

1.

Malvasta marĉo: Sed ĝiaj marĉoj kaj marĉetoj ne saniĝos, ili estos destinitaj por salo [1]; ili igas min [...] ĉirkaŭiri marĉeton [2].

2.

Kotejo, kota flak(eg)o: Jen li sidas unu tagon kaj tenas sian grandigan vitron antaŭ la okulo kaj rigardas akvoguton, kiun li prenis el strata marĉeto [3];

(ntr)

Profundiĝi en marĉon.