^*sort/o ^PV

1.

Hazardo ²: bone tiu sidas, al kiu la sorto ridas ^PrV ; se decidos la sorto, helpos nenia forto ^PrV ; lin tuŝis la malmola mano de la sorto^Z ; la sorto favoris lin. fatalo, fato.

2.

Antaŭfiksita aparta destino de iu aŭ io: esti kontenta je sia sorto^B ; mizera sorto lin atendas^B ; antaŭdiri la sorton; provi la sorton de l' batalo^Z ; mizero estos via sorto; kunligi la sorton de l' lingvo kun la estonta kongreso estus tre malprudenta^Z ; ĉiu opinias, ke li povas direkti la sorton de la lingvo laŭ sia kompreno^Z . sigeliĝi, esti skribite.

Feliĉiga sorto, kiu provizas prosperon: pasi sub la nobla Korano portas bonsorton al vojaĝantoj [1].

Tiu, kiun bona sorto trafas: bonziĝas ne nobeloj, riĉuloj kaj bonsortuloj, sed malbonsortuloj kaj vivmalsukcesintoj [2].

Malfeliĉiga, malfavora sorto: laboremo malbonsorton venkas [3].

Tiu, kiun malbona sorto trafas: li traktis ĉiam milde kaj bone suferantajn malbonsortulojn [4].

Spertanto de sama sorto, precipe de samaj malfeliĉaĵoj, kiel iu: mi kredas, ke Jens kaj mi estas samsortuloj [5]; Ŝajnis al li, ke ili estas samsortanoj, same turmentitaj,... [6].