^*dub/i ^PV

(x)
Ne esti certa pri io, ne scii, ĉu ĝi estas vera aŭ ne: mi dubas, ĉu vi estas feliĉa [1]; ĉu vi povas tion ĉi dubi? ^EE ; ho malgrandfidulo, kial vi dubis? [2]; kiam unu el ili diris, ke li estas ebria, li tute ne dubis pri la vereco de tiuj vortoj [3]; ili ne dubis plu, ke tio estis ilia perdita filino [4]; Dio, nia kreinto estas plej saĝa kaj plej amanta, ― kiu povas dubi pri tio [5]? ve al tiu, kiu kuraĝus laŭte dubi pri la ĉiopoveco de l' faraono [6]; pri tio ĉi nenia senantaŭjuĝa homo eĉ unu minuton povas dubi ^EE ; jen ŝi estis certa, ke li venos, jen ŝi dubis ^IK ; ni forte dubas, ĉu iu serioze konsilus enkonduki tian grandan rompadon en nian aferon [7]; ke konstanta regulo […] estas mil fojojn pli bona ol akcento neregula neniu dubos [8]. sin demandi, heziti, skrupulo, ŝanceliĝi

Pri kio oni povas dubi: dubaj disputadoj [9]; la rezultato de la batalo tre duba [10]; nedubeble ŝi lavas la tolaĵon, ŝi ja portas la kuveton ^IK ; vi posedas nedubeblan talenton ^Marta ; tia elekto ne ŝajnis al ŝi dubebla ^ChL ; la ŝipestro akceptis nur aŭtentikajn varojn kaj deklaris ilin tiel precize, ke eĉ punkteto ne estis pridubebla ^MortulŜip ; la respondo je la supre metita demando jam ne povas esti duba ^EE ; en ĉiuj dubaj okazoj mi evitas tiujn neprecizajn vortojn [11]; la akcepto de via tre duba kaj baldaŭ siavice kritikota plibonaĵo ruinigus la laboron de dudekjara disciplina kaj sukcesa laborado [12]; granda parolisto estas duba faristo ^PrV . malcerta

Stato de necerteco ĉe tiu, kiu dubas: pri la vojo […] li ŝajnis esti en dubo [13]; kun dubo en la koro li iris hejmen [14]; trankviligi la dubojn [15]; sen ia dubo [16]; vekiĝis en li nova dubo [17]; mi vidis kun ĝojo, ke miaj duboj estis vanaj [18]; neniam ni kaŝis nian ideon, neniam povis esti eĉ la plej malgranda dubo pri ĝi ^VivZam . risko

Inklina al dubo, nekredema, skeptika: ne serĉu, kion vi manĝos, kaj kion vi trinkos, kaj ne estu dubemaj [19]; mi provis kvietigi lian dubeman animon ^Lanti ; li faris iom dubeman mienon [20].

Nekredemo: el lia vizaĝo […] foriĝis per si mem la dubemo [21].

(tr)

1.

Igi iun dubanta: Viktoro […] lin ŝancelis kaj momente lin dubigis pri la ebleco de la venĝo ^KPr ; afero, kiu konfuzas la saĝon, kaj kiu dubigas pri la atesto de sentoj ^ChL .

2.

Igi ion necerta: ekzistis neniu kiu [povus] dubigi ilian posedrajton ^LGA .

1.

Pri kiu oni ne povas ne dubi, malcerta: la fidindeco de lia parolo aspektos dubinda ^Iŝtar ; estas dubinde, kion diros la socio! ^Metrop .

2.

Kompromita, suspektinda, malbonfama: en la korto de unu el la duaklasaj gastejoj dancis kaj kantis dubindaj virinoj ^Iŝtar ; ĉu […] Potifar ne eksigu vin de tiu dubinda oficaĉo ^SkandalJozef ? oni min aĉetas kaj implikas en plej dubindan aferon kiu al mi kare kostos ^MkM .

Tre certe, tiel ke oni ne povas dubi: la estonta akademio aŭ kongreso farus en la Volapüka gramatiko tiujn negrandajn ŝanĝojn, kiuj montriĝus utilaj, kaj lingvo internacia sen ia dubo restus Volapük ^EE ; „vi estas nedubeble falsisto kiam vi argumentas, Sokrato,“ li diris [22].

Pri kiu oni ne povas dubi: celo klare difinita, senduba kaj nepre atingota ^EE ; konkordo estas la plej certa garantio de senduba sukceso [23]; kiom mi povis vidi el via laboro, tiu via senduba talento restas en stato […] rudimenta, neprilaborita ^Marta ; la matureco de nia afero estas jam tute eksterduba [24].

Certe: kiel vi sendube scias […] [25]; sendube ĉi tiu viro estas mortiginto [26]; li helpis nin en la mizero, li estas sendube bona homo [27].