^*riproĉ/i ^PV

(tr)

Esprimi al iu mallaŭdon aŭ malkontenton aŭ akuzon pri ties ago aŭ konduto: ne riproĉu vian amikon, ĉar vi mem plimulte meritas riproĉon [1]; [li] severe riproĉis la filon [2]; vi riproĉas al mi hontindaĵon [3]; ne riproĉu maljunulon, sed konsilu lin, kiel patron [4]; la konscienco riproĉis lin, ke li lasis ilin solaj [5]; kiam Klaro revenis hejmen, li kisis ŝin kaj iom riproĉis [6]; la princo mem iom riproĉis sin: […] li eĉ unu tagon ne okupiĝis per la aferoj de la nomeso [7]; neniu povos min riproĉi, ke mi ŝtelis de li eĉ unu moneron [8]; oni eble povus riproĉi al nia aŭtoro, ke li ne estis tre fortkaraktera [9]; Donald Broadribb ... riproĉas la tradukinton de tiu verko pri misuzo de la difina artikolo [10]; petolu, diboĉu, sed poste sorton ne riproĉu ^PrV ; azen' al azeno riproĉas malsaĝon ^PrV . admoni, akuzi, kritiki², malaprobi, mallaŭdi, skoldi, tani

Esprimanta malkontenton: foriru kaj ne persekutu la justulojn! […] diris li pli laŭte per riproĉa tono [11]; kun riproĉa murmureto [ŝi] demandis, je kio li ridas [12]; ŝi ĵetis al mi riproĉan rigardon [13].

Mallaŭda parolo al iu pro faro aŭ sinteno lia: li faris […] neniajn riproĉojn al la stabanoj [14]; la virino minacis per la fingroj, faris riproĉojn kaj koleris [15]; mi faris al ili severan riproĉon kaj malbenis ilin [16]; (frazaĵo) pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, ol cent batoj ĉe malsaĝulo [17]; pli bone estas aŭskulti riproĉon de saĝulo, ol aŭskulti kanton de malsaĝuloj [18]; pli bona estas riproĉo nekaŝita, ol amo kaŝita [19]. kritiko²

Kiu meritas riproĉon: ci tre malvirte agis, farinte tiel riproĉindan agon [20]; Herbeno vidis en sia konduto nenion riproĉindan [21]; malica homo, portanta riproĉindajn malvirtojn [22]. mallaŭdinda, misa, malinda

Kiu ne meritas riproĉon, estas senmanka, senmakula: estu senkulpaj kaj simplaj, filoj de Dio, neriproĉindaj [23]; laboranto senriproĉa [24]; ilia legoscio estas neriproĉinda [25]; ovala vizaĝo kun senriproĉaj proporcioj [26]. perfekta²