^*kulp/a ^UV

1.

(iu) Intence aŭ konscie plenuminta ion riproĉindan aŭ punindan: ŝia fratino en ĉio estas kulpa [1]; vere ni estas kulpaj pro nia frato, ĉar ni vidis la suferadon de lia animo, […] sed ni ne aŭskultis [2]; mi scias, Malanja, ke mi multe estas kulpa antaŭ vi ^FK ; ŝi nun opiniis, ke la homoj estas kulpaj pri ŝia senlima mizero ^Marta ; la pastro sciiĝis pri la malapero de la sebo kaj la ĉapo [kaj] li tuj divenis, kiu estis kulpa en tio ĉi ^FK ; [ili] estas ja kulpaj pri la krimo ^VivZam ; kion (pri kio) ni estas kulpaj [3]? mi, per Dio, ne estas kulpa, nek anime, nek korpe [4]! je nenia perfido kontraŭ li mi faras min kulpa ^BdV . krima¹, responsa

2.

(io) Kaŭzanta iun malbonon, malfeliĉon: la birdetoj en la arbetaĵoj timigite leviĝis en la aeron! pri tio mia malbeleco estas kulpa, pensis la anasido [5]; en tiu ĉi „malfeliĉo“ estos kulpa ne la lingvo internacia, sed la aliiĝintaj konvinkoj kaj opinioj de la homoj ^FK .

(x)

1.

(iu) Esti kulpa pri io riproĉinda aŭ puninda: kion kulpis kontraŭ vi la lacertoj? – demandis ŝi ridante ^IKr ; vi kulpas pri ŝia morto ^QuV ! mi scias, mi kulpas, mi faris la eraron, sed neniu scias, kiom kostas al mi ĉi tiu eraro ^Metrop ; ŝi abomenas min pro mia nigra haŭto, ĉu mi kulpas la haŭton ^SkandalJozef ? krimi, peki, responsi, ŝuldi

2.

(io) Kaŭzi ion malbonan, malfeliĉan: verdire kulpas en tio la senkonscia ligiteco al la nacia gepatra lingvo ^Lanti ; damno al vi, kulpas ne la orkestro sed via furza muzikaĉo ^KrM ! la troa fervoro de la klubanoj […] kulpis pri aro da […] seriozaj disputoj ^EeP ; atendu la toksologian raporton, jes, verŝajne kulpas tiu substanco ^ChC . deveni³

1.

Tio, pri kio oni estas kulpa: kia estas mia kulpo, kia estas mia peko, ke vi persekutas min? [6]; pardoni al la malamiko lian kulpon [7]; konfesi sian kulpon [8]; Kristo [estis] krucumita pro la kulpoj homaj ^VivZam ; ilia tuta kulpo konsistis nur en tio, ke [ili] alpaŝadis al la prijuĝado kun antaŭe jam preta konvinko ^FK ; servantino: tio ĉi ja estas ne mia kulpo! tiu ĉi malpuraĵo jam estis ^FK ; tio okazis ne per ŝia kulpo [9]; frazo […] ne klare komprenebla, […] estas plej ofte ne la kulpo de la traduka lingvo, sed la kulpo de la aŭtoro mem [10]. vizaĝo sen kulpo, sed koro de vulpo ^PrV ; sendemanda ekprotesto estas ofte kulpatesto^PrV ; de kiu la kulpo, por tiu la puno (ĉiu devas prirespondi pri siaj kulpoj)^PrV . delikto, krimo, peko, ŝuldo

2.

La kaŭzo de io malfeliĉa aŭ malbona: tiu ĉi malfeliĉa ringo estas la kulpo de ĉio, diris Fanny ^FK ; ha, ŝi estis la kulpo, ke ili ne povis flugi sufiĉe rapide [11]! kie estas do la kulpo, ke en Sovetunio Esperanto-Movado velkis kaj mortis ^EeP ?

(tr)

Rigardi iun kiel kulpan; deklari ies kulpecon: kulpigi ŝin pri malŝparemeco neniu povus [12]; li kulpigis min antaŭ vi kaj kaŭzis al mi tian honton [13]! mi volas vidi la kulpigitajn pri la atako kontraŭ mia domo [14]; nun kiun pravigi kaj kiun kulpigi, mi certe kaj tute ne povus klarigi ^FK ; oni min kaptis, juĝe kulpigis min, faris al mi turmentan proceson [15]; vi ne devas kulpigi min pro tio, ke mi ne plenumis vian deziron ^Marta ; kiu tro sin pravigas, tiu mem sin kulpigas ^PrV . akuzidenunci, kalumnii

Tiu, kiu kulpas aŭ estas kulpigata: la kompatinda leporo povis respondi nenion kaj ĝi restis la kulpulo [16]; oni eĉ nomis la kulpulojn [17]; lumo fariĝos, kulpulo troviĝos ^PrV ; pagas ne riĉulo, pagas kulpulo ^PrV . akuzito

1.

Ne kulpa: mi tamen kredas, ke li estas senkulpa ^FK ; kovri senkulpajn persekutatojn ^Ifigenio ; verŝi senkulpan sangon [18].

2.

Sen ĉia kulpo, neniam kulpinta, morale sendifekta: io ekpikis la koron de Doroteo, kvazaŭ la rigardo de la senkulpa infano trabruligus lin ^FK ; tiu senkulpa ĝojo [19]! ŝi per sia senkulpa kaj tuŝanta voĉo ekkriis ^BdV ; senkulpa amo perdas sian rozon ^Hamlet ; ĝi estis afero tute senkulpa, ĉar ĝi prezentis nur konsilon [20]. naiva, nobla¹, senpeka

Foresto de kulpo: li […] aranĝos, ke oni liberigu min, ĉar li konis mian senkulpecon [21]; se ili pruvos sian senkulpecon, mi redonos al ili mian favoron, en la kontraŭa okazo [22]; senkulpeco kaj justeco defendu min [23]; en senkulpeco de mia koro kaj en pureco de miaj manoj mi faris tion [24]; la unua ministro de la kortego gratulis min per sukerdolĉaj vortoj pro la eltrovo de mia senkulpeco [25]; ho ĉielo, aŭdu la voĉon de la senkulpeco ^FK !

(tr)

1.

Rigardi iun kiel nekulpan pri io; deklari ies nekulpecon: senkulpigi antaŭ la tribunalo [26]; antaŭ atestantoj // Konfeso mia senkulpigu min ^Hamlet ; ili tenis ŝin en ama rememoro, faradis al ŝi neniajn riproĉojn kaj trovadis senkulpigojn por ŝi ^BdV . absolvi, malkondamni, rehabiliti¹

2.

Peti pardonon, por si aŭ alia, prezentante kialon aŭ pretekston; ekskuzi: [li] devis kanti, sed […] senkulpigis sin per malvarmumo [27]; vere mi ne vidis! sin senkulpigis Eunana, frapante sian bruston [28]; fraŭlino petegas de ŝia markizina Moŝto, ke ŝi bonvolu ŝin senkulpigi, se ŝi ne montriĝas por la tagmanĝo ^KPr . pardonpeti, preteksti

1.

Tiu, kiu ne kulpas: suferis senkulpuloj ^VivZam ; [ĉu] kuraĝus mi subpremi, nigrigi senkulpulon [29]?

2.

Iu sen ĉia kulpo, neniam kulpa (kia infano, sanktulo kc), morale sendifekta: senkulpulon kaj virtulon ne mortigu [30]; li staros tie ĉi, la kompatinda senkulpuleto, por min devigi al la daŭrado de la vivo, por min ami, min subteni, kaj min konsoli ^KPr . naivulo, noblulo

(prepoziciaĵo)

Pro kulpo de: malsaniĝis 300 000 ĉinaj infanoj pro melamino en sekigita lakto, kulpe de fabrikistoj, kiuj deziris rapide riĉiĝi [31].