rutin/o

rutino ↝

1. ↝: Lerto akirita per ripetado kaj longa kutimo: tiuj interpretistoj bezonas eksterordinaran lingvan rutinon kaj penselastecon.
2. ↝: Nevenkebla kutimo, pro kiu oni konstante kaj senpense plenumas sammaniere samajn agojn; manio¹: eliĝu el la malvasta rutino de via vivo, eliĝu el vi mem! [1]; resti kaptita de la paraliza rutino; fali en foson de rutino. gurdi², kuntreni,

1. H. A. Luyken: Pro Iŝtar, ĉap. 1a

angle:: routine, habit
beloruse:: 1. спрыт, навык, досьвед 2. коснасьць, рутына
ĉeĥe:: cvik, dovednost, rutina, zběhlost, zručnost
france:: 1. aisance, pratique (aisance) 2. routine, train-train
germane:: 1. Erfahrung, Übung, Fertigkeit, Routine 2. Automatismus, Erstarrung, Zwanghaftigkeit, Routine
hispane:: 1. rutina
hungare:: 1. rutin, jártasság 2. megszokás
katalune:: 1. rutina
nederlande:: 1. routine 2. sleur
portugale:: 1. experiência, prática 2. rotina
ruse:: 1. навык, сноровка 2. косность, рутина
slovake:: návyk, obratnosť, rutina, vycvičenosť, zručnosť, šikovnosť

: Fariĝanta laŭ fiksita maniero, laŭ rutino: la kongreso estis blindigita per la rutinaj kutimoj^Z; la rutinaj ideoj de la amaso^Z; ne sufiĉas rutine balbuti kiel la papagoj. stereotipa², ŝablona²

: Volonte aganta laŭ rutino, ĉiam senŝanĝe: „ĝentiluloj“ […] estas ceremoniemaj kaj rutinemaj eĉ en parolo kaj paŝado [2].

2. Hoŭ Ĝjŭeljang: Antikvaj Filozofoj de Ĉinio, 1988

(ntr)

: Iĝi konstanta, malfacile ŝanĝebla agmaniero: kiam ni konstante faras la samon, nia agado rutiniĝas kaj iĝas ne interesa [3].

3. K. Viĥrov: REJM ekde komenco ĝis la fino, 2001

: Tiu, kiu prefere agas laŭ rutino, ne ŝanĝante sian manieron, siajn kutimojn: obstinaj rutinuloj kaj malamikoj de ĉio nova ^EE; la enkonduko de lingvo internacia pli aŭ malpli frue nepre kaj sendube efektiviĝos, kiom ajn la rutinistoj batalus kontraŭ tio ĉi ^EE.

frekventulo, kutimulo