^*konvink/i ^PV

(tr)

Fari per pruvoj aŭ rezonoj, ke iu kredu kaj akceptu ion kiel veran aŭ pravan: li faris al ili klarigon atestante la regnon de Dio kaj penante konvinki ilin pri Jesuo [1]; en mallonga tempo vi konvinkos min fariĝi Kristano [2]; la pruvoj konvinkas nur la spiriton, sed ne la koron; la praktiko konvinkis min, ke...^Z ; konvinki iun pri kulpo, krimo (plenpruvi iun kulpa pri); esti konvinkita pri ies senkulpeco pruvi, persvadi, argumenti, evidentigi.

Firma opinio, estiĝinta en ies menso surbaze de iuj ideoj, pripenso, konvinkiĝo: kun antaŭe jam preta konvinko ke la afero [...] estas neplenumebla [3]; mi venis al la firma konvinko, ke...^Z ; tuŝu la religiajn konvinkojn de neniu^Z ; rokofirma konvinko; konvinkaj pruvoj, faktoj, dokumentoj; nia afero konvinke montris sian fortecon kaj sanecon^Z . kredo

Akiri konvinkon; certigi al si: David sendis esplorrigardantojn kaj konvinkiĝis ke Saul efektive venis [4]; tiam Manoaĥ konvinkiĝis ke tio estis anĝelo de la Eternulo [5]; proprokule konvinkiĝi pri io certigi, kontroli.

Stato de menso, al kiu io estis pruvita kiel vera: ŝi parolis tion kun plena seriozeco, sen ia eĉ plej malgranda ŝerco aŭ ironio, per voĉo de plena konvinkiteco ^Marta .