^*paraliz/i ^UV

(tr)

1.

Perdigi, tute aŭ ne, la movkapablon kaj eventuale la sentkapablon: [ili] alportis sur lito viron, kiu estis paralizita [1]; la teruro paralizis al [la pasero] la langon, tiel ke ĝi ne povis plu eldiri pep [2]! la leviĝo de Nilo […] paralizis la marŝon de la egiptaj fortoj [3]; ĵetante pulvoron en okulojn de sia atakanto, ŝi esperis, ke ŝi iom paralizos liajn fortojn [4]. inertigi, rigidigi, senmovigi

2.

(figure) Senkapabligi, senefikigi, frostigi: zorgoj kaj malfeliĉo lin paralizis [5]; la profanoj sukcesus trovi la vojon, se la timo ne paralizus iliajn pensojn [6]; tiun fortigan entuziasmon […] en mi paralizis la maljusteco [7]; oni malstreĉis la sankciojn, kiuj paralizis la ekonomion [8]. bloki, embarasi, impliki, kateni², konsterni, perpleksigi, ŝoki

Stato de iu aŭ io paralizita: post tre mallonga tempo, ŝi mortis pro ĝenerala paralizo [9]; lin trafu paralizo [10]; la morton kaŭzis paralizo de la spirmuskoloj per kuraro – la konata amazonia veneno [11]; la ŝoko iom sanigis lian voĉparalizon [12]. malsano

Suferanto pro parta aŭ ĝenerala paralizo: mia knabo kuŝas paralizulo en la domo, kaj terure suferas [13]; kiu volus edziniĝi al paralizulo? [14]; tuj familiano postkuris kaj zorgeme demandis, ĉu mi havas ankaŭ molan paperon […], tion neniu homo eltenas, aŭ nur paralizulo [15].