^*velk/i ^PV

(ntr)

1.

Perdi la vivfreŝecon; sensukiĝi: mi volis doni al vi kelke da violoj, sed ili ĉiuj velkis [1]; la foliarboj velkis [2]; homo preskaŭ sesdekjara, kun velkinta vizaĝo [3]; kiel floro li elkreskas kaj velkas [4]; flaviĝintaj, velkintaj, kaviĝintaj vangoj ^Marta ; li ekvidis […] ŝiajn palajn, velkintajn lipojn [5]; flamo velksekigos liajn branĉojn [6]. putri, ŝrumpi

2.

(figure) Senfortiĝi, kadukiĝi, konsumiĝi: nun nia animo velkas, estas nenio krom ĉi tiu manao antaŭ niaj okuloj [7]; Anna […] ŝajnas, iom paciĝis kun la penso velki en la provinca angulo [8]; viaj sentoj ankoraŭ ne velkis, ĉar vi eble estas tre bona homo [9]; li eksentis, ke lia koro velkas [10]; kiam ĉio alia komencis malfortiĝi kaj velki, tiam la industrio de Montan ekfloris kiel neniam antaŭe [11]; la Movado dum mallonga tempo floris, sed same rapide velkis [12]; kvankam li multe mankis al mi en la komenco, lia memoro baldaŭ velkis, kvazaŭ li neniam ekzistis [13]; velkas intereso en Japanio pri scienco [14]; senfortiĝas kaj velkas la mondo [15]. estingiĝi, paliĝi²

Senfreŝa, senvigla: regulaj, kvankam jam iom velkaj trajtoj de vizaĝo ^Marta ; sur sia lito de morto li vane etendos siajn velkajn manojn [16]; Ne pensu vi, ke mi kreita estas ⫽ El tia velka ŝtofo, ke mi lasos […] [17]; ŝiaj manoj […] kvankam ne perdinte sian forton, pendis tamen velke ^Marta ; la kolorriĉaj florbedoj […] estis fariĝintaj grizaj kaj velkaj [18]; unu virino estis ŝire preskaŭ senvestigita de la alia, kaj unu velka mamo elpendis [19]. febla, senforta

(tr)

Kaŭzi velkon de...: la varmega suno velkigas florojn; Mi, la Eternulo, […] velkigas arbon sukoplenan kaj verdigas arbon velkintan [20].

(ntr)

Neniiĝi velkante: vermo […] difektis la hederon, kaj ĝi forvelkis [21]; kiam la arbeto forvelkis, mi prenis ĝian lastan freŝan branĉon [22]; post nelonga tempo, la bovino komencis forvelki [23]; la knabineto devas havi patrinlakton, alie ŝi forvelkas [24]; kun vero severa komercaĵo forvelkos ^PrV . estingiĝi, morti, pasi³, perei