^*konfuz/i ^UV

(tr)

1.

Kunigi kaj miksi, tiel ke oni ne plu distingu diferencojn; malordigi, kompliki: Ni konfuzu tie ilian lingvon, por ke unu ne komprenu la parolon de alia [1]; Li ĵetis sagojn, kaj dispelis […] kaj konfuzis ilin [2]; subaĉeto […] konfuzas la aferojn de justuloj [3]; kriadis ili do diverse ion kaj alion, ĉar la kunveno estis konfuzita kaj la plimulto ne sciis, kial ili kunvenis [4]; la varmego konfuzas viajn pensojn, jen kial vi malĝojas sen kaŭzo [5]; en la lingvoj naturaj ekzistas la plej komplikitaj kaj konfuzitaj deklinacioj kaj konjugacioj kun grandega multo da diversaj formoj ^FK ; la eterneco donus al mi sufiĉe da tempo, por analizadi la konfuzitan bildon de la universala mizero [6]; la konfuzita fadenbulo de nia sorto [7]; malsano konfuzas la cerbon kaj naskas sovaĝajn kaj strangajn sonĝojn [8]; konfuzitaj kaj kontraŭparolaj ideoj ^BdV ; liaj vortoj, kvankam konfuzitaj, / En vero tamen ne frenezon montras, / Li kaŝas ion en la kor’, mi timas ^Hamlet ; la sociaj komplikaĵoj kaj problemoj aperis antaŭ ŝiaj okuloj, konfuzite, malklare ^Marta ; vi rakontas al la knabo historiojn, [kiuj] devas konfuzi liajn ideojn [9].

2.

Ne ĝuste distingi unu de la alia du aŭ plurajn aferojn, kiuj iel similas; maldistingi: ili similas tiel, ke oni konfuzas ilin; ĉar la „ero“ de la Universala Vortaro kaj la „ero“ science internacia havas tro malsamajn signifojn, tial ni ne bezonas timi, ke oni ilin iam reciproke konfuzos [10]; la ekzistado de la vorto „akuŝistino“ tute ne devas nin konfuzi, ĉar ĉiu facile komprenos, ke „akuŝistino“ signifas ne „virinon, kiu profesie (!) naskas“, sed „virinon, kiu profesie sin okupas per aferoj de naskado“ [11]; la aŭtoro konfuzas romantaŭgan beletran priskribon de scenejo kun ties ĝisgurde detale preciza priskribo [12]. kunfandi

3.

Maltrankviligi, konsterneti iun per neatendita interveno: ekkonfuzitaj pro timo kaj respektego pri l' reĝo, Ili stariĝis sen ia parolo ^FK ; en la salono eksonis laŭta ridego de ĉiuj alestantoj kaj […] tre konfuzita li nur mordis la lipojn kaj silentis ^FK ; Vi staras sendecide! Vi silentas! ⫽ Vi ŝajnas konfuzita! Ĉu aperis ⫽ Barante ia nova malfeliĉo ^Ifigenio ? mi ne povus klarigi, kvazaŭ ia nebulo atakis, diablo konfuzis [13]; lia malalta frunto tamen tre videble sulkiĝis, liaj viglaj okuloj montris konfuzitecon ^Marta ; komence iom konfuzita de la forta eksplodo de sentoj, kies atestanto li estis, li post momento fariĝis videble kortuŝita ^Marta ; lia memfido kaj aristokrata ŝajno konfuzis la knabinon ^IK . embarasi, iriti², konsterni, senaplombigi, sendecidigi, perpleksigi

1.

Tiel senorda, ke oni apenaŭ povas ion distingi, orientiĝi, decidi: estas tiel malluma... konfuzaj labirintoj... nenia eliro [14]; doni malfacilan kaj konfuzan malregulecon al la akcento [15]; eviti la konfuzajn vortojn „nacio“ aŭ „popolo“ kaj anstataŭ ili […] uzi la precizajn hilelistajn esprimojn „regnanaro“ aŭ „landanaro“ [16]; la kapo respondis, nemovante la lipojn, per voĉo klara kaj malkonfuza, tiamaniere ke ĉiuj aŭdis ĝin ^DKM ; ŝi alŝteliĝis al la loko, kie la disputo, eble interbatiĝo, okazis, konfuza sceno sin prezentis al ŝi ^Iŝtar ; trakuris lian duonfrenezan kapon, fulmorapide, vico da konfuzaj demandoj kaj furiozaj deziroj ^Iŝtar ; ili uzis […] konfuzan galimation, kiu havis nenian interrilaton al la temo ^VaK ; en la publika opinio kreiĝas konfuza aŭ falsa imago pri la fakta situacio ^EfI . malklara, nebula², nedistingebla, nuba², svaga

2.

Perpleksa, sendecida, embarasita: sed, sinjoro, balbutis la markizino tre konfuza, vi ŝancelas miajn decidojn ^KPr ; sub tiuj merititaj riproĉoj Fernando mallevis la kapon, konfuza kaj embarasita ^ChL .

Rim.: Tiun ĉi sencon oni preferas esprimi per „konfuzita“: la homoj estis tiel konfuzitaj, ke ili preskaŭ troviĝis en sveno [17]; la greko, konfuzita, foriris [18]; la libristo staris duone konfuzita, duone kortuŝita ^Marta .

Stato de iu aŭ io konfuzita:

1:

de ĉiam la babilona konfuzo de lingvoj estis granda malhelpo al la spirita komunikiĝo inter la nacioj ^FK ; ili venis al la batalejo, kaj jen ili ekvidis, ke […] la konfuzo estas tre granda [19]; kie estas ĵaluzo kaj malpaco, tie estas konfuzo kaj ĉia malnobla ago [20]; estas malfacile sekvi viajn pensojn, […] ili en mia kapo eĉ zumas en granda konfuzo [21]; [atentu ke] la kokino […] ne forkuru en la ĝenerala konfuzo [22]; dum la tumulto kaj konfuzo mi enŝteliĝis en la preĝejon [23]; [en tiu] plej preciza ordo, […] unu peco da puntoj neatente ĵetita faras konfuzon en la magazeno ^Marta . ĥaoso², salato³.

2:

konfuzo inter „vesto“ kaj „vestaĵo“ [24]; konfuzo inter „l“ kaj „r“ [25]; ni devas peni, ke la vortoj simplaj ne donu ian konfuzon kun vortoj kunmetitaj (kiel ekzemple la ĝisnuna vorto defendi povus signifi de-fendi) ^RdE ; magnetofonoj[n…] franclingvanoj nomis „enregistreurs“, […] se riskis okazi konfuzo kun alia tipo de „registrilo“, oni diris „enregistreur magnétique“ ^BonaLingvo ; [li falas en] bedaŭrindan konfuzon inter siaj deziroj kaj la realaĵoj [26].

3:

sur la vizaĝo de la sankta Mefres oni povis vidi konfuzon [27]; sur la vizaĝo de Mario Rudzinska aperis miro, aflikto kaj konfuzo ^Marta ; ŝia konfuzo devenis ĝuste de la maniero, per kiu li ŝin rigardis ^IK ; kun sento de feliĉo kaj doloro kuniĝis konfuzo ^IK .

Io konfuza: ni renkontas en la lingvoj naturaj grandegajn malfacilaĵojn kaj konfuzaĵojn ^EE ; la alta literatura lingvo […] estas al vi videble tre malmulte konata, de tio venas la oftaj interŝanĝoj de vortoj, neĝusteco de la esprimoj, neklaraĵoj kaj stilaj konfuzaĵoj ^Marta ; periodo de politikaj konfuzaĵoj ^KPr ; malplekti interkonfuzaĵojn ^Iŝtar ; estus malkuraĝaĵo profiti la cerbajn konfuzaĵojn de malfeliĉa virino ^ChL .

(ntr)

1.

Miksiĝi, malordiĝi: la lingvoj mem, konstante kunpuŝiĝante unuj kun la aliaj, ĉiam pli kaj pli konfuziĝas, kripliĝas kaj perdas sian naturan riĉecon ^FK ; la pensoj konfuziĝis en ŝia kapo kaj neniel povis klarigi al ŝi tion, kio subite aperis antaŭ ŝia imago ^Marta .

2.

Ne plu povi distingi pro simileco: li venos al tiu perfekteco, ke li jam plu ne konfuziĝados ^EE ; ŝiaj fingroj perdis la ekzercitecon kaj konfuziĝadis sur la klavoj, ne ĉiam trafante la ĝustan ^Marta .

3.

Perpleksiĝi, embarasiĝi, ne plu scii kiel decidi kaj agi: liaj fratoj ne povis respondi al li, ĉar ili konfuziĝis antaŭ li [28]; ne timu, ne konfuziĝu, kaj ne tremu antaŭ ili [29]; kion vi tie havas en la mano? ― Fjodoroviĉ konfuziĝinte kaj faligante la banknotojn sur la plankon […] [30]; mi konfesas, mi iom konfuziĝis, mi eliris en mia nokta robo [31].

(tr)

1.

Malorde intermiksi; konfuzi¹: ŝiaj pensoj estis kiel interkonfuzita volvaĵo [32]; brasikoj kaj rapoj kuŝis la grandaj kaj malgrandaj, ĉiuj interkonfuzite [33]; ŝi forŝovis de la infana frunto ŝiajn interkonfuzitajn harojn, forviŝis la larmojn ^Marta ; la komplikitaj gramatikaj reguloj […] interkonfuziĝis antaŭ ŝiaj okuloj, kiel buloj da interimplikitaj fadenoj ^Marta .

2.

Kredi ke iu afero estas alia afero, aŭ ke iu ĝia eco estas alia ol reale; konfuzi²: mi interkonfuzis Strasburgon kaj Saarsburg ^MortulŜip ; se iu […] interkonfuzis sian dekstran kruron tiel kun la maldekstra kruro de alia kajutano, ke oni neniam eltrovus […], ke Martin kun la dekstra kruro de Bertram iris vaĉi ^MortulŜip .

(tr)

Ordigi interkonfuzitajn aferojn, tiel, ke oni povas distingi iliajn diferencojn: tiu afero ŝajnis al li unu el plej simplaj kaj malplej embarasitaj procesoj, kiujn li estis malkonfuzinta en sia jam longa magistrata vivado ^ChL ; kial do mi, bonvolu tion al mi malkonfuzi (klarigi), ekfuriozis kontraŭ tiu mistera konsilisto ^MkM ; oni lasos al la historiistoj la zorgon malkonfuzi la implikaĵon [34]. malmiksi, malimpliki, klarigi

1.

Ne povanta esti maldistingita de: la ideo tiamaniere esprimita estas jam bone kaj nekonfuzeble komprenata el la kunteksto ^Lanti ; kiam la unuaj pluveroj falas sur sekan teron, en la aero oni rekonas nekonfuzeblan odoron: tiun de la pluvo [35]; la tuta romano havas klarajn, nekonfuzeble rusajn kolorojn [36].

2.

Ne maltrankviligebla; nedubanta, certa, memfida: nekonfuzebla karaktero. aplomba, neŝancelebla, malvarmsanga²

Sen konfuzo, hezito aŭ eraro, rekta, klara: vojo natura, senkonfuza kaj sendanĝera [37]; Neniu povas resti tute pura // Aŭ senkonfuza. Ni ne devas esti // Juĝantoj pri ni mem ^Ifigenio ; Josefina ŝatas nin kvazaŭ ŝi estus nia baptopatrino, – senkonfuze klarigis Lidia [38]; Ma admonis ke ŝi fondu apartajn kontojn por la du domoj respektive, kaj senkonfuze [39]. pura², senartifika, virga